Planeta Ziemia

Planeta Ziemia

Ziemia – nasza planeta

Ziemia to nasza planeta
i na niej wszyscy mieszkamy.
Jest domem dla ludzi i zwierząt,
więc za to ją bardzo kochamy.

Słuchanie rymowanki. Zwrócenie uwagi dzieciom na nazwę planety, na której żyją. Wypowiadają ją z różną intonacją i różnym natężeniem głosu. Powtarzanie rymowanki fragmentami, ze słuchu – nauka rymowanki.

Ufoludki

Dowolny taniec przy piosenkach.

Ufoludki
https://www.youtube.com/watch?v=Jtm4_sbUaDI

Ufoludki na urlopie
https://www.youtube.com/watch?v=N1QVEO9D4Kw

  UFO

 Pewnego razu wróżka Laurencja wybrała się do parku na poranny spacerek.
 – Jejku – zawołała nagle i stanęła jak wryta. – Śni mi się czy co? Na planecie stoi ogromny talerz! Cały biały w różowe kwiatki. Skąd on się tu wziął?
 – Przyleciał – mruknęła papuga Klarcia.
 – Telewizji nie oglądasz czy co? To nie jest zwykły talerz, tylko latający. Nazywa się UFO.
 – A kto to są te małe kolorowe, co na nom siedzą?
 – Ufoludki, oczywiście. Zobacz, jak płaczą. Chyba mają kłopoty.
 – No to chodźmy im pomóc! – zawołała Laurencja.
 Ufoludki na ich widok ucieszyły się okropnie i zaczęły pokazywać coś na migi.
 – Zepsuły się im baterrryjki – przetłumaczyła Klarcia. – Nie mogą lecieć dalej.
 – To ja im takie bateryjki wyczaruję! – Laurencja podniosła swoją czarodziejską różdżkę. Niestety, za pierwszym razem wyczarowały jej się ogórki. Za drugim – kręgle. A za trzecim – maszynka do golenia.
 – Chyba się nie znam na bateryjkach – westchnęła Laurencja. – W szkole czarownic zawsze miałam pałę z fizyki.
 Ufoludki płakały coraz bardziej i wyrywały sobie z głów czerwone włosy. Laurencja  też zaczęła chlipać.
 – Przestań się mazać! – rozzłościła się Klarcia. – Rusz głową!
 – Już wiem! – zawołała Laurencja i puknęła się różdżką w czoło.
 W jednej chwili z dwu stron talerza wyrosły wielkie nietoperzowe skrzydła,
 a z trzeciej – puszysty lisi ogon.
 – Pip, pip, kuraa! – wrzasnęły ufoludki i skoczyły do talerza. – Pęki, pęki, pa, pa!
 – To na pewno znaczy: „Hip, hip, hurra” i „Dzięki, dzięki” – wyjaśniła Klarcia.
 – A „pa,pa” – to sama wiesz.
 W chwilę później talerz, machając skrzydłami i powiewając ogonem, zniknął
w chmurach.
 – Tym razem naprawdę ci się udało – powiedziała Klarcia. – Jesteś zupełnie dobrą czarownicą.
 – No myślę – odparła Laurencja i zadarła nos do góry.

Wysłuchanie opowiadania i rozmowa na jego temat: Co zobaczyła wróżka Laurencja w parku? Dlaczego ufoludki wylądowały w parku? Co wyczarowała wróżka zamiast bateryjek? Jak się zakończyła ta historia?

Rakieta

Dzieci przykucają, dłonie trzymają na udach. Na słowa: Uruchamiamy rakietę zaczynają rytmicznie uderzać w uda – najpierw powoli, potem coraz prędzej. Na słowo: Start wyciągają do góry ręce i głośno krzyczą: Uuuuu… (rakieta odleciała). Zabawę powtarzamy kilka razy.

Mieszkańcy Ziemi

Dzieci wcielają się w wybrane postacie – rośliny, zwierzęta, ludzi żyjących na naszej planecie. Przykucają – mieszkańcy Ziemi śpią. Na dźwięk dzwoneczka budzą się. Naśladują postacie, w jakie się wcieliły. Dwa dźwięki dzwoneczka są sygnałem do przykucnięcia – zapadania w sen.